Een slecht begin is... Geen probleem.

Leven met PTSS betekent voor mij ook leven met een slaapgebrek. Ik sta nagenoeg altijd aan, en dat maakt voor mijn lijf de scheidingslijn tussen "alles is oke" en "de dood is nabij" erg dun. De laatste weken was het al niet best, maar een vreemde omgeving maakt een goede nachtrust onmogelijk. Slaapmedicatie werkt niet, of komt met een verergering van mijn andere PTSS-gerelateerde klachten overdag, dus dan deal ik er maar mee. Maar wanneer je de hele nacht droomt over wat je in eerste instantie liever helemaal niet had meegemaakt of zelfs had verdrongen, begin je je ochtend niet even gezellig. Dus vanochtend miste ik Jan bijvoorbeeld ontzettend erg en bleven bepaalde gebeurtenissen zich in mijn hoofd afspelen. Maarja, je bent toch in Tokio, dus wat knuffels en liefde later waren we toch onderweg naar Asukasa om onder andere Senso-Ji te bewonderen, een van de grotere en bekendere tempels van de stad - of misschien wel Japan? Wat ben ik weer goed voorbereid. In ieder geval: tempel, groot, druk.

De straat er naartoe alleen al was ontzettend druk. Honderden mensen en evenzoveel winkeltjes, en een hele hoop mensen die voor de gelegenheid een kimono hadden geleend en met alles op de foto moesten. Leuk voor een keer, en ik wilde de tempel graag zien, maar de insta-toerist is toch niet echt onze vibe. De tempel daarentegen wel.

Los van alle vriendschapsmolentjes was het een imposante tempel, en zeker de pagodes waren ook erg mooi. Het was een prachtige zonnige dag, en gezien Jan en ik een gedeelde passie hadden voor het ironische gebruik van de symboliek die hier overdadig aanwezig was , voelde mijn ziel toch weer een beetje geheeld. Misschien ontzettend kinderachtig, maar dit is nou eenmaal de humor die we hadden.

Er stonden verder ook andere tempels op het programma waarvan we hoopten dat deze wat minder druk zouden zijn, dus na onszelf vol mochi en lemon pan te hebben gestopt (een brood luchtiger dan mijn brein) liepen we via het park en de Sumida naar Matsuchiyama Shoden. Deze tempel staat bekend om zijn... Radijs? Je kon ze zelfs lenen om vervolgens in de tempel te offeren - waar er inderdaad een gigantische stapel radijs lag. Oddly specific. Wel een ontzettend mooie en rustige plek met veel groen, echt een aanrader - mits je van tempels houdt. En radijs. De monnik was overigens ook super aardig, al begrijp ik nog steeds niet helemaal wat de deal is met de radijs, maar dat maakt niet uit. De rust die zo'n tempel kan uitstralen is ongelooflijk. Zeker in contrast met de drukte verderop in de stad.

De andere plek die we bezochten was ook specifiek: de Imado Shrine met al zijn kattenfiguurtjes. Overal waren beeldjes, schilderijen en foto's van katten. Een regelrechte hit natuurlijk voor ons.

Het was duidelijk dat we de beste tempels hadden gehad en het niet beter kon dan dat. Gelukkig maakten onze hersencellen contact en hadden we een goed idee: meer bal eten en dan door naar Ueno Park om met een bootje op het water te dobberen en nog meer bal te eten. Hier hebben we nog vreemde vogels gespot, een schildpad en zowaar een slang. En een hele hoop koi karpers.

Gezien we toch in de buurt waren van Akihabara besloten we daar een kijkje te nemen. Iedereen is daar altijd zo enthousiast over, maar blijkbaar zijn wij toch een ander soort maagden. We hebben helemaal niets met anime, dus na een paar minuten zijn we de drukte ontvlucht om maar wat te eten te zoeken. Ook deze keer natuurlijk niet zonder dubieuze bordjes of schilderingen. Wtf Japan?

Tokio zit vol met eettentjes, dus dat zou geen probleem moeten zijn. Behalve dat ze vaak zo klein zijn dat er óf een rij is en wij daar te lui voor waren, óf er geen plek is voor twee. Maar uiteindelijk vonden we wat, en je weet dat het eten goed gaat zijn als dit het decor is:

Ook interessant was dat je moest bestellen via een automaat. En dan niet zo'n tablet zoals je vaak in Nederland ziet, maar een ding met knoppen zonder enige uitleg of plaatjes, waar Google Translate ook niks mee kan en waar alleen cash in gaat. Maar dan krijg je wel het beste ei van je leven. Al is de verwarring die je zaait wanneer je "houdoe" zegt tegen de nietsvermoedende Nederlander die er net weggaat misschien nog wel het beste gerecht.

Zo sta je op met je hoofd vol ellende, en lig je uiteindelijk voldaan en extreem content op bed. Al is het alleen maar omdat ik na lang zoeken de perfecte souvenirs heb gevonden. Nog 1 volle dag in Tokio, en daarna vertrekken we richting het noorden voor een heel bijzondere tussenstop. Hyped!